Mga palpak na misyon # 2

            Chickens  lining  up!

Ang  pagpupulong  na  iyon  ay  pinamumunuan  ni  Turbo  Master.

Turbo  Master:        Makinig  kayong  lahat,  sa  loob  ng  isang  linggo  ay  ma-e-evict  nanaman  si  Boss  sa  kanilang  tinitirahang  apartment.

Agent  Roasted:      Nanaman?

Agent  Tinola:          NPA  ‘yon.  Kailan  ba  tumagal  ng  isang  taon  ‘yon  sa  isang  bahay?

Agent  Adobo:         NPA?  Hindi  ba  terorista  ‘yon?

Agent  Tinola:          Penge  ngang  tabo,  maipukpok  dito  sa  isang  ‘to.

Agent  Roasted:   Dalawa  po   ang  ibig  sabihin  ng  NPA.  At  ‘yung  isa  ang  ibig  sabihin  ay  No  Permanent  Address.  Iyon  ang  kalagayan  ni  Boss  ngayon.

Turbo  Master:        Ang  assignment  natin  ngayon  ay  ang  hanapan  sila  ng  apartment  ASAP.

Agent  Prito:              *hikab*  Ayoko  sumama,  parang  tinatamad  ako,  eh.

Turbo  Master:        kapag  pumalpak  daw  tayo  bibisitahin  tayo  ng  Salad  Dressing.

Agent  Prito:                        *highly  determined*  Tara  na!  Ano  pang  hinihintay  niyo?  Mga  agent  ba  talaga  kayo?  Bakit  ang  babagal  niyo  kumilos?

Agent  Adobo:         Taray!  Biglang  nabuhay?!

       At  iyon  na  nga,  sinimulan  nila  ng  kanilang  ‘journey’.  Hindi  na  bago  sa  kanila  ang  assignment  na  iyon,  sa  katunayan  niyan,  buwan-buwan  yata  ay  ginagawa  nila  iyon.

            Isa  lang  ang  kina-iirita  nila.  Ang  Tubero.  (at  pati  pala  ang  Mineral  Water)

Agent  Tinola:          Nauuta  na  ang  mata  ko.

Agent  Roasted:      Nakakapag-taka  nga  naman,  ano?  Bakit  kapag  sign  ng  ‘Apartment-For-Rent’  ang  hinahanap  mo,  wala  kang  makita.  Pero  kapag  hindi  mo  naman  kailangan  andiyan  sila  at pakalat-kalat.

Agent  Prito:              Kailangan  ba  talaga  mukha  kang  cool  kapag  sinasabi  mo  ‘yan?

Turbo  Master:        Ano  ba,  hindi  ko  kailangan  ng  tubero!  Apartment  kailangan  ko!

       Umuwi  silang  lulugo-lugo,  paano  naman  kasi,  torture  sa  isip,  atay  at  balun-balunan  nila  ang  paulit-ulit  na  sign  ng  TUBERO!

Agent  Tinola:          Hindi ba  sapat  ang  isang  sign  lang  para  sa  isang  lugar  at  kailangang  bawat  poste  sa  bawat  street  na  lilikuan  natin  ay  may  nakadikit?  Araw-araw  bang  nasisiraan  ng  labalo  ang  bawat  bahay  sa  pilipinas?

Agent  Roasted:      Intindihin  mo  na  lang.  Hanap-buhay  nila  ‘yon,  eh.

Agent  Prito:                        Oo,  naiintindihan  ko  sila  sa  parteng  iyon.  Pero  at  least  naman  give  the  place  a  break,  and  so  is  the  eye  of  those  who  pass  by  on  that  street.

Agent  Adobo:         Wow,  may  English  spokening  dollar  akong  katabi.

Turbo Master:          Hoy,  Adobo!  Wala  ka bang  sasabihing  matino?

Agent  Adobo:         Meron!  *tikhim-tikhim*  Syempre,  dapat  may  limitation  din  ang  mga  ads  na  ganiyan.  Kasi  tingnan  mo,  magdidikit  sila  ng  mga  iyon  sa  kahit  saan  nila  gustuhin,  tulad  ng  poste.  Na-imagine  niyo  ba  kung  gaano  kalinis  tingnan  ‘yung  lugar  na  iyon  kung  walang  sangkatutak na  papel  na  naka-dikit  sa  bawat  poste?  Daig  pa  niya  ang  may  election  campaign.

            Sabay-sabay  nagpalakpakan  ang  mga  manok.

Agent  Tinola:          Whoa!  Hindi  ko  alam  na  may  ganyan  ka  palang  itinatago  sa  utak-manok  mo!

Agent  Roasted:      Saan  mo  napulot  ‘yan?  Hindi  ko  yata  kayang  paniwalaan  na  ikaw  ang  naka-isip  niyan!

Agent  Prito:              Ikaw  na,  dude!

Turbo  Master:        Teka!  Teka!  Reklamo  kayo  ng  reklamo  diyan  tungkol  sa  napariwarang  Tubero!  Mamaya  patay  ta’yo  kay  Boss.

Agent  Adobo:     Okay  lang  ikaw  naman  ang  gagawa  ng  report.

Agent  Roasted:      Tingnan  mo,  kapag  hindi  mo kailangan  ng  apartment,  lalabas  lahat  ng  ad  nila.  Pero  kapag  kailangan  mo  ng  Tubero,  sasabihin  busy  silang  lahat.

Agent  Tinola:          Ang  galing!  Sabay-sabay  nasira  ang  mga  tubo  nila.

Sa  loob  ng  limang  buwan  ay  palita-lipat  ng  bahay  ang  BOSS  namin.  Sa  unang  apartment  na  nilipatan  nila  ay  may  isang  kuwarto,  medyo  malaki  ang  sala,  may  sariling  banyo  at  maliit  ang  kusina  sa  halagang  limang  libong  piso.  Grabe!  Ang  mahal  kung  tutuusin.  Walang  problema  iyon  kay  BOSS,  kaya  nga  lang  ang  reklamo  niya:  “Para  akong  lumipat  sa  ‘Bartolina’!  Kulay  gray  ang  pader  at  paglabas  ko  puro  pader  pa  ang  mabubungaran  ko  dahil  nasa  likod  kami  ng  town  house.  Mabubuang  ako  dito!” (nagmo-monologue  siya  mag-isa  habang  nasa  labas  ng  bahay  niya.)  ang  ikalawang  nilipatan  niya  ay  sabihin  na  nating  (medyo  maayos)  mura.  Pero  ang  problema….hindi  pwede  ang  aso  kaya  sumakit  ang  ulo  ni  BOSS  kung  saan  niya  ilalagay  si  Agent  DOG.  And  as  expected---tatlong  araw  lang  ang  itinagal  niya  roon.

Kaya  hayun!  Inutusan  niya  kaming  maghanap  ng  apartment  na malilipatan  niya.  Miyerkules  ng  hapon  ng  sinimulan  naming  ang  paghahanap.  May  nakita  kaming  isa.  Pitong  libong  piso  ang  upa.  Kasama  na  ang  bayad  ng  kuryente  at  tubig  doon.  Ang  problema:  nasa  labas  ang  kusina  (Takot  daw  kasing  masabugan  ng  gasul  ‘yung  may-ari.  How  cool…  Samantalang,  isang  sindi  lang  ng  posporo  magliliyab  na  ang  buong  kabahayan.),  walang  bintana  (Mapapaslang  kami  ng  wala  sa  oras  kapag  iyon  ang  iminungkahi  namin  sa  kanya.),  katabi  at  nasa  iisang  bakuran  lang  ang  bahay  ng  nagpapa-upa  at  pinauupahang  bahay.  Hindi  sa  panghuhusga  pero  mukhang  tsismosa  pa  ‘yong  may-ari.  (Baka  wala  pang  sampung  minutong  tumira  doon  si  BOSS  ay  isumpa  niya  na  kami.)  Walang  alinlangan  na  iniwan  na  naming  ang  bahay  matapos  ang  ilang  sandali.

May  ilang  bundok,  patag  at  ilog  ang  dinaanan  naming  bago  kami  nakarating  sa  susunod  na  destinasyon.  Pero  bago  iyon  ay  marami  muna  kaming  nakita  na  mga  kakaiba  at  nakakatuwang  bagay  na  ginagawa  ng  mga  tao.  Gaya  na  lang  ng  unlimited  na…  (Ano  nga  ba  ‘yon?  Teka  titingnan  ko  muna  ang  diksyunaryo… *scanning*… Aha!)  Pagpapaskil  ng  mga  ads  sa  poste.  Isang  poste  ang  hinintuan  namin  na  namumutiktik  sa  mga  poster  ads.  Ito  ang  mga  nakalagay:  Tubero,  Puksa  ipis  at  daga,  Malabanan  sipsip  poso  negro,  Wanted  lady  bed  spacer,  Lipat  bahay,  Mitsubishi  adventure  for  rent,  House  for  rent,  Welding  instrumentals  for  rent,  Voice  and  guitars  lessons,  Money  lending  at  ang  huli  sa  lahat  ay  Videoke  bar  for  sale  with  complete  things  and  ready  to  operate.  (Hanep  ito!)

Tila  naging  isang  section  sa  diyaryo  ang  pobreng  poste.  Aba!  Kung  ganyan  lang  din,  tanggalin  na  nila  ang  classified  ads  sa  diyaryo  at  idikit  na  lang  nila  lahat  sa  poste.  Pati  bulletin  board  ay  isama  na  rin  nila.  (O?  di’ba  Masaya?)

Sana  lang  maisip  ng  mga  tao  na  sa  pamamagitan  ng  ginagawa  nila  ay  dinudumihan  na  rin  nila  ang  paligid.  Sana  gayahin  nila  ang  isang  barangay  na  napuntahan  namin,  wala  ni  isang  paskil  na  makikita  sa  mg  poste  at  mga  puno.  (Well,  come  to  think  of  it?  At  least,  may  natitira  pa  pala  sa  mundong  ito  na  katulad  nila  na  may  pagpapahalaga  sa  kalinisan  ng  kanilang  kapaligiran.)

 Heto  pa  ang  isa!  Isang  ‘Euphorbia’  ang  nakita  naming.  Walang  kakaiba  sa  halaman  pero  sa  kinalalagyan  nito…  MERON!  Paano  ba  naming  wala?!  Ikinulong  kasi  ang  kawawang  halaman.  Napapalibutan  ito  ng  screen  at  nakatali  pa!  anak  ng  tokwa  naman  na  ‘yan!  (Siguro  may  ‘night  life’  ang  euphorbia  na  iyon  at  palagi  siyang  tumatakas  tuwing  gabi  kaya  ikinulong  at  itinali  siya.)  tama  bang  gawin  iyon  sa  halaman?  Ipaglalaban  ko  ito!!!!

I  SEEK  FOR  JUSTICE!!!  

(o  siya…  tama  ka  naman  palagi,  eh.)

Okey  let’s  move  on  with  our  chicken  lives.  Gaya  ng  inaasahan  marami  kaming  nakitang  apartment  for  rent  sa  (saan  nga  ulit  ‘yon?  Aha!)  kasamaang  palad  pala,  wala  NI  ISA!  na  nagustuhan  si  BOSS …  at  mas  pinili  niyang  tumira  sa  apartment  na  katabi  ng  babuyan.

**Minsan  iniisip  ko  kung  pinagti-tripan  lang  kami  ni  BOSS  o  sadyang  may  saltik  lang  talaga  siya.

BOSS:  MAY  SINASABI  KA?!

A-A-A…  wala  poh!  Ang  sabi  ko  lang,  proud  ako  na  nakapagtrabaho  ako  sa  inyo!  YOU’RE  INSPIRATIONAL!!!  AMEN!!!

( ‘ Wag  kayong  maingay,  ha?  Pero  may  balak  na  naman  siyang  lumipat  after  two  months.  Tatapusin  lang  daw  niya  ang  one  month  deposit  at  one  month  advance  na  ibinayad  niya.)